Progres z psem
Dostęp do social mediów daje z jednej strony sporo wiedzy i może być wsparciem, z drugiej - nieuniknione jest często porównywanie się, szczególnie jeśli oglądamy same sukcesy. Przecież każdy chętniej chwali się tym co się udało, porażki zostawiamy dla siebie, przeżywamy w samotności.
Z mojego doświadczenia w pracy jako behawiorysta psów wynika, że najczęściej z brakiem progresu mierzą się opiekunowie psów „reaktywnych” oraz tych z lękiem separacyjnym. Dzieje się tak dlatego, że są to problemy złożone, często połączone z ogromnym stresem u psa, na które wpływ ma ogrom niezależnych od nas czynników. Łatwo też znaleźć historie o „wyleczeniu” lęku separacyjnego w tydzień czy miesiąc. Przy poważnych zaburzeniach separacyjnych osiągnięcie kilku minut samotności w miesiąc może być ogromnym sukcesem. Z kolei to co nazywamy potocznie reaktywnością, jest po prostu intensywniejszą reakcją na określone bodźce, która u swoich podstaw może mieć wiele czynników rozpoczynając od genetyki, przeszłych doświadczeń, przez stres spowodowany np. niespełnieniem potrzeb czy życiem w nieprzewidywalnym środowisku po zaburzenia relacji z opiekunem i wiele innych. Każdy z tych czynników wymaga zidentyfikowania, zaopiekowania i czasu.
Czy progres może być liniowy?
Zazwyczaj tak nie jest. W procesie jakiejkolwiek zmiany mierzymy się z górkami i dołkami, często trudno jest ruszyć z miejsca, łatwo też jest zatrzymać się w pewnym momencie. Każdy pies i każdy człowiek ma swoje lepsze i gorsze dni, tygodnie, nawet miesiące. To, że doświadczamy słabszych momentów nie definiuje tego, że jesteśmy złym opiekunem lub nasz pies jest beznadziejnym przypadkiem.
Praca nad jakimkolwiek problemem ma też swoje ograniczenia. Coś co dla jednej osoby będzie punktem startowym, dla wielu może być sufitem.
Jak może wyglądać progres w pracy z psem?
- mniejsza częstotliwość reakcji na bodźce
- mniejsza intensywność reakcji na bodźce
- krótszy czas reakcji na bodźce
- szukanie kontaktu z opiekunem podczas trudnych sytuacji
- nawiązywanie kontaktu z opiekunem zaraz po trudnej sytuacji
- szybszy powrót do równowagi po trudnej sytuacji
- możliwość zmniejszenia odległości od bodźców (nawet minimalna)
- chęć podjęcia normalnej aktywności zaraz po trudnej sytuacji
- mniej nerwowej obserwacji terenu
- wybieranie konstruktywnych strategii radzenia sobie
- większa tolerancja na kilka bodźców z rzędu
- intensywne reakcje tylko na najtrudniejsze bodźce (tolerancja mniejszych)
- więcej snu i odpoczynku w ciągu dnia
Co jeśli nie ma efektów?
Zdarzają się też sytuacje, w których mimo długiej pracy efektów nie ma wcale - co wtedy? Przyczyn może być wiele, jednymi z najczęstszych są:
- ukryte problemy zdrowotne - warto jeszcze raz przyjrzeć się zdrowiu psa,
- stres - pominęliśmy czynniki środowiskowe, elementy życia psa czy przeszłe traumy wpływające na jego zdolność do uczenia się i adaptacji,
- wybrane metody pracy nie są dostosowane do psa, źle zidentyfikowaliśmy przyczyny problemu,
- narzuciliśmy zbyt dużą presję i zbyt szybko spodziewamy się rezultatów,
- podejście wszystko albo nic - stosujemy plan treningowy w 100% albo wcale, czekamy na idealne rezultaty, tymczasem praca systematycznie, codziennie, regularnie na 20, 10, czasem 50, a czasem 80% swoich możliwości doprowadzi nas do celu szybciej niż pojedyncze zrywy, kiedy próbujemy być idealni.
Karolina Koziej
Behawiorysta psów - zoopsycholog
+48 606 870 330
karolinakoziej@gmail.com
Behawiorysta Warszawa - Psi behawiorysta - Behawiorysta psów online - Psi psycholog - Behawiorysta online - Zoopsycholog Warszawa - Zoopsycholog online - Behawiorysta dla niepełnosprawnego psa - Behawiorysta dla niesłyszącego psa - Behawiorysta dla niewidomego psa
Problemy z psem - Pies lękliwy - Pies agresywny - Pies gryzie - Pies się boi - Pies nie słucha - Pies szczeka - Pies nadpobudliwy